Berzah Şiiri - Savaş Barha

Yol uzun, dert çok.
Yol uzun, keder çok.
Yol uzun, hicran başa bela.

Dünya küçük.
Dünya ölümlü.
Herkes bir bir göçecek.

Bu aşk ebedi kalacak,
ummanlardan taşıp coşacak.

Sevdamın gözyaşları
içimden dünyayı saracak.

Bana bir hançer gerek.
Bu aşka bir çare gerek.

Kalbimi kesip yarmalı,
seni içimden çıkarmalı,
arşa adını yazmalıyım.

Yol uzun, ömür kısa.
Yol uzun, can telaşta.
Yol uzun, ayrılık cana cefa.

Bir kâğıt, bir kalem almalı,
seni şuracıktan öteye taşımalıyım.

Eyy yeri ve göğü yaratan Rabb!
Kurutma ellerimi, kurutma gözlerimi.

Göreceğim günlerin değil,
yazacağım günlerin derdindeyim.

Bu ömür yetmez bana,
bin ömrün sevincindeyim.

Yol uzun, ben fani.
Yol uzun, ben muzdarip.
Yol uzun, ben ki bir garip.

Soluyor en güzel çiçekler.
Toprağı güneş kurutuyor.

Topraktır benim bedenim,
bedenim toprağa karışıyor.

Bedenler kelepçeler kırdı.
Bedenler prangalar koparttı.

Zincire vurulmuş âşıklar
Leyla'lar aşkıyla yandı.

Yol uzun, derman yok.
Yol uzun, umut tükendi.
Yol uzun, ömrün sonu geldi.