küçüktüm,
ilkokul fişlerimin en tuhafini işitmiştim bir akşam,
''çikolata mutluluk verir yaz''demişti annem
biterse eğer kaleminde anlam
ve anlamdırmam için büyümem gerektiğini babam fısıldamişti kulagıma
yanında soyut bir bakısla,
Yasadığımı hissettiğim bir an,
Uzun süren çocukluk çağından sonra gelen
Hiç keşfedemediğin bir hayatın tebessümünde saklı sanki
Sen misali,
Uzak ve çamura bulanmış patika yolların gizeminde sesin,
Her yeni heceden ''sen'' çıkarmaya çalışan bir şair belki,
Kaotik dönemlerde sözcükler oyun oynarlarmıs kendilerince
Herbiri bir anlamı alıp saklanırmıs kendi yazarlarının köşesine
Ya da şairlerin kalemlerinde anlam olurlarmış gercek anlamlarından öte
Kimi zaman da tesbihte hata olmaz ise
Kendi dünyalarında saklanıp gözükmezlermiş bizlere
Dize dize ağlayarak ağlarını örerlermiş çevrelerine…
Uykudaki sen
Tüm gerçekliği unutturan
Katarsa sihri
Uykusunda seni yaşayan
Düşünden değil
Uyanmaktan korkan,
Hansel ve grateli dinlerdik
En masum uykumuza uzanırken
Uyku kokan yatağımızın yanıbaşında
Annemizin tatlı gülümsemesi
Dışarda ise uzansak dokunabileceğimiz göğün
Az ötemizdeki ürpertici sessizliği,
imkansız belki
yazabilmek
efsanevi olmayan bir masal
adı periler köşkü olsa
korkarlar mi çocuklar
öznesinin sen
bu yil 13 cekmeli subat
ya da gunesi küstürüp ertesi gune uyanilmamali
sabah olmamali belki de,
gulerken aglanmali
sefkat bekleyen cocuk safliginda,
''sevgili masallar'' dislarken seni
En içten
En buyuk yalnızlığım 'sen’sin
Ve ne zaman yalnız yürüyüşler görsem
Ankara’nın betondan gökkuşağı sokaklarında
Sana hissedilen özel ve devrik hisler
Sözcüklerin gücü ile çıkarken kıyıya,
Amasra’ya gitmeyi beklerken
elinde bir fotoğraf
küçüklüğüne ait
küçük bir kızın
ve üzerinde kırmızı
sana benzeyen,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!