Ey gönül,
Seni yakan bir Allah’ın kulu değil mi?
Gözlerinin içi hep hüzün, hep dalgın..
Gönül gözün görmezde tam önümde duranı
Ahir zaman geçermiş yok artık bir ziyanı
Mevlam boşa vermedi ziyadeyle her anı
Senin için yananı göreydin ya sevdiğim
Yüce rabbim afetmez boşa gönül çalanı
Aynaya bakıp da ben kimim diye sordun mu kendine? Ben sordum cevap bulamıyorum artık Hep eksik bir yanım. Hani bizdik hani ben yoktu dünyamızda. Bittiğinde yağmurlar vardı gözlerinde, buğuluydu gökyüzü. Dokunsam akacaktı bardaktan boşalırcasına. Toz konduramadım aşkıma. Her duyguyu dolu dolu yaşadım. Aşkı sende tattım, ihaneti sende gördüm, sayende yaşarken öldüm. Hani sonsuzdu sevdamız, hani fırtınalar kopardı da kuytu limanlarımızda duymazdı kimse. Ne oldu da yaktık gemileri, neydi gözlerinde bitiren beni. Beni hiç sevmedin belki de, benim seni sevmemi sevdin, bencildin. Bilmezdim gözlerinden silindiğim de artık ben olmayacağımı. Sevdim, canımdan çok sevdim, utansam da söylemeye, son nefesime kadar seni sevmekten vazgeçmeyeceğim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!