Berrâma/ 4 Şiiri - Mehtap Patir

Sana BU mektubu sılamın koynunda ,
Bir yanı 50 //60 hanelik köy misali
Fakat adı lüks apartman ,
Bir yanı igde dallarının kayalarla seviştigi,
Dağ tepe manzarasını ezberleyerek kanayan gözlerimin
Sızısıyla ,
Yüreģimi ıslatıp
Yazıyorum
Berrâm  .

Bilirsin
Keder gönlümün en kadim dostudur .
Henüz gelmeden
Gitmenin hancer kesigi
Çağlıyor damarlarımda .
Çin işkencesi .
Babamın bütün gömleklerini ütüledim ,
Bütün ayakkabılarını temizledim kardesimin ,
Bütün lavaboları ,
Bir bir fayansları camaşır suyuyla ovdum.
Ve Kap kacak catal kasık ne varsa ,
Dolaplarında mutfaģın yıkadım .
Ayrılıktan öç alınmıyor.
Ruhumu susturamadım...
Berram
Baģırıyorum.

Babam ki hala bir Filmde ağlayanla aģlıyor .
Kardesim hala bir ekmek kırıntısını ,
Öpüp yoldan duvar üstüne bırakıyor .
Ablamın yüzü hala hayatın krokisi Berram .
Cizgi cizgi  yaşamayı karbonluyor.
Bilirsin uykuyla musibetimiz
Bizim eskilere dayanır.
Ben sokakta gördüğüm
Her kirli çocuģun ellerinde ,
Bir kere daha susuz kalıyorum.
Berram
Yanıyorum .

Bacım annemin yanıbaşında ,
Ikisi birden ebediyyet uykusunda .
Ben topraklarını avucluyorum .
Özlemek ölümün kaburgasından
Icad edilmiş .
Tarifi imkansız ,
Icimin icini döven
Bedbaht bir caresizlikle,
Berram
Ö(z)lüyorum.

Bak yine o gün batımlarının ,
Ebruli güzelliginden ,
Ve teni zarifçe oksayan akşam sefalarından ,
Bahsedemeden sana .
Kayan yıldızları o heybetli gecelerden ,
Dilek tutmaya deģil ,
Terkedilmeye yamalayıp ,
Iltihabından kekrek irin damlayan bir mektup yazdım 
Affet
Berram
Utanıyorum  .

Kanıyorum
Ve artık susuyorum .
Sen yine
Oku ve unut BU mektubu  .
Ve yalnızca
Kayalarla sevişen
Iģde dallarını
ANIMSA .

Mehtap  Patır