Birgün gelecek elbet,
beni de unutacaksın!
Gözlerimden akan yaşlarda olacaksın.
Ben de çektiğin her nefes sigarada olacağım.
Ama artık çok geç olacak! Dönüşü olmayacak!
Terk etmek istiyorsan,susma konuş!
Bi şey de bana!
Git de! Unut de! Bitti de!
Sessizliğe gömme beni...
Kaçma,cesur ol artık!
Yüzleş hadi benle!
Ruhumun karanlığında
derin bir yoldun sen.
Kaybolmama izin verdin
muhtaç ettin beni sana.
Esir kalsamda bu şehirde,aldansamda herkese
Işığını istemem senden...
Sevgin canımı acıtıyor; oysa acıtmaması gerek!
Senin için çok mu zor bir insana yüreğini vermek; oysa zor olmaması gerek!
Kaldıramamak gözlerindeki perdeyi,yıkamamak kalbindeki duvarları...
Söyle çok mu zor senin için!
Yakınımdayken sevmeyi başaramıyorsan,uzaktan sevmeyi dene bari!
Yüreğinde taşımadıktan sonra,yanında olmamın ne anlamı var ki?
Bırak dösün gündüzler
hep geceye...
Açılsın kalbimin kilidi!
Dök içindeki zehrini;
ama kırmadan,incitmeden sarf et sözlerini!
İnsan rüyasında da sever mi?
Yemek yerken,eğlenirken,gezerken de sever mi?
Onsuzken onlaymışçasına yaşar mı hayatını?
Nasıl bir sevgidir ki;
Bu kalp hem severken hem nefret eder
Bilemezsin!
içimde kopan fırtınaları,
yüreğimin kanadığını...
Anlayamazsın!
yaşamadan yaşadıklarımı...
Sevemezsin!
Sesindeki burukluk bana olan kırgınlığından mı?
Peki ya o alaylı ton!
O da,yenemediğin gururundan mı?
Bıraktığım gibi misin?
Asi,mağrur,umursamaz...
Hayır! Şimdi farklısın.
Sen benim ruhumdaki karanlık
Sen benim düşüncemdeki sessizlik
Sen benim içimdeki çığlık...
Bıktım,usandım artık
Bırak haykırsın içimdeki çığlık!
Bırakıp gidişin koymadı bana;
arkana bakmadan gidişindi asıl koyan!
Sözlerin değildi koyan;
sesinin titrememesiydi!
İncitmenden değildi kızgınlığım;
sevişmelerin yalan!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!