“Çocukluk ne saf ne temiz
Sen de hep çocukluğunu özlüyor musun?
Belki mutlu bir çocuktun
Belki de mutsuz
İçim ürperiyor hala çocukluğumdaki gibi
Annem olsun istiyorum yanım da
Rüzgar sesiyle kapılar çatırdıyor
Eski bir evin çatısı gibi
O eski evi hatırladım bak şimdi
Hani o boğazı kadıköyü adaları gören
Büyük camlı evi
Fener döner döner odaya vururdu
“Bir tren vagonu gibi
Tek başına anlamsız
Ama bir makinisti var ki
Durağı geçmeden duramıyor
Hep kaçırıyor
İşte o zaman tren anlamını buluyor”
Tam da huzurluyum dediğin de
vurmaz mı hayat
Vurmaz mı yapamadıkların
Ne zordur bazen konuşmak
Bazen de susmak ...
Sınırları var insanın
Tabiki dikenli
Sen o dikenlerle kanamadan
Açılmıyor geçişlere
Haa geçsen de kanıyor geçmesen de”
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!