Hani senin papatyandım
Sarısıyla,beyazıyla
Sana kim kim öğretti
Seviyor,sevmiyor
Hiç mi canın yanmadı
Tek tek koparırken
Hani demiştin bana
Gözlerini kapa ben sendeyim
Kapayalı çok oldu
Açmayı bilemiyorum ki
Ne açmak, ne sensizlik istemiyorum.
Hani demiştin özlemimsin
Biraz özlem
Biraz hasret
Karıştı mı dağlara
Hele birde
Çisil çisil ağlıyorsa
Bulutlar mavilikleriyle
Sen sevmek ne bilir misin
Sevmeyi öğrettim mi sana
Sevmek nasıldır
Buram buram koklamaktır
Sevdalıyı gözlerin den
Her nefeste onun olurken
Sordun yabani aşk nedir diye
Anlatayım hocam dinle…
Gözden vurur da kör olursun
Onun her dokunuşunda
Bedenin titrer zaptedemezsin
Ben seni mecnunun kıskanacağı kadar sevdim
Dünümü yarına katarak
Yarınlarıma serpiştirdim
Damla damla değil
Avuç avuç attım yüz değdiğim toprağıma
Seni öyle sevdim ki
Toprak olup seni sarmak vardı ya
Kıyamam ki masumluğuna
İsterdim sımsıcak sarmak
Gözlerine bakarak sıkıca
Haykırırken bedenim sen sen diye
Duyduğun senli günlerimin
Çok kızdım çok
Kaderim dile beni
Derse,ders aldım
Vurma,her kalkışlarımda
Kırbacının sesini
Şaklatırsın benliğime
deydir gözlerine gözlerime korkmadan
yutacaklardır seni bilesin
bir bir saydım gözlerindekileri,
tek tek sileceğim kendim için
seni yaşarken bilesin
varlığın emanet değil
Ağzında emziğiyle neden ağladığını bilmeden ağlıyor
Baba gitmiş güdümlü kurşununa, anası başında oda ağlar
Tek hissettiği acısın çok olduğu
Nerdeydi kimdi başındakiler
Bu gürültü neydi bilmeden ağlıyordu
Küçücük beden dayanımıydı alevlerde yanmaya
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!