Kalktı bir gemi bu limandan,
Bermuda’ya doğru yol verdi kaptan,
Yemedi, içmedi yol boyunca,
Gözyaşları kaptana yoldaş oldu.
Göründü üçgen,
Gözleri güldü birden bire
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
o kaptan önce kendi içindeki fırtınada boğulmuş zaten...bermuda sadece kurtuluş onun için.gemileri sürükleyen-parçalayan fırtınalar ne ki insanın kendi içinde yaşadığı fırtınaların yanında...ateşleri söndüren su ne ki yanan yüreğini söndüremeyen okyanusların yanında...ve ölüm ne ki fırtınalar ve yangınlar dolu bir yüreği hala dimdik ayakta taşıyabilmenin yanında...bu gece beni çoook düşündürdünüz hocam.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta