Bermuda Şiiri - Abdurrahman Özdemir

Yeğenimin (oğlumun) , yanımda 9 ay kaldıktan
sonra 11.6.2000’de baba evine dönmesi üzerine)

Gönlümün ırmağı oldun
Her an kalbime doldun
Bir gün bir çatlak buldun
Sızdın gittin bir tanem.

Kanılmadan içilen
Yaşam pınarım oldun
Bir gün birden kurudun
Akmadın be bir tanem.

Şen şakrak hep ötüşen
Evimin bülbülüydün
Bir gün açık cam buldun
Uçtun gittin bir tanem.

Ruhumun meltemiydin
Okşar okşar geçerdin
Bir gün bir yar’a geldin
Kesildin be bir tanem.

Gönlüm serinlemiyor, ırmaksızım.
Susuz kaldım, pınarsızım.
Kulağım sessiz kaldı, bülbülsüzüm.
Ruhum okşanmıyor, meltemsizim.
Sensizim Onur’um, sensizim.
Allah sana selâmet,
Bana da sabırlar versin.

12. 6. 2000