Berlin İçin Yağmurlu Bir Şiir

Bir rüzgar, bir yağmur şehriydi o,
ellerini göllerde yıkayan.

Felsefe ve aşk kuşatır günlerimi,
yağmur çarparken kulaklarıma.

Gözleriyle süzer beni o şehir
ve yaslanır ormanlara.

Kuş sürüleri geçer içimden,
sakin kıyılar ararım,
zamanla boğuşmak için.

Sanki ağaçları insan bu şehrin,
herkes duymaz ben duyarım
şarkılarını.

Bulvarlarda yürürüm
gömleğim paslanır

ve gemiler yanar ardımda,
söndüremem.