Berlin'de Savaş Vardı Şiiri - Hüdai Ülker

Beni yabancı yerine koyup başa aldırmayın filmi,
gördüm dediysem görmüşümdür o kadını.
Hayatıma uzayan o sayfalar beyaz değildir artık,
artık gidenlerin dönüş bileti yoktur,
ölüm mangaları soğuk vagonlarda gelirdi,
buz kaplı silahlar silip süpürürdü yaşam hevesini.
Gençtim, geceledim soğuk bulvarlarda,
Meçhul Asker‘le arkadaş oldum, konuştum gece boyu.
Açıklamalar açıklayamaz her şeyi,
mübalağalı sözler ne büyütür ne de küçültür gerçekleri,
savaş serserisi silahlar cezadan muaf tutuldular,
yaşadığımız evlerde hala mermiler yatıyor,
onlar sıcağı severlerdi, şimdi soğuk duvarlarda esir.
O kadın her akşam temiz elbiselerle çıkardı sokağa
ve bir karaltı gibi duvar kıyılarında beklerdi.
Eşi esaretten dönecekti, bekle geleceğim, demişti.
Bir parça ekmek ve bir bardak şarap olsun masada,
geleceğim.
Fakat otuz kış, otuz yaz geçti aradan, gelmedi.
Masada Spree şarkıları söylenmedi,
o şarap içilmedi, ekmek yenmedi, çünkü o gelmedi.
İşte böyledir savaş zamanındaki aşklar.
tank paletlerinin ezemediği güç,
buzların altında bir ateştir o.
Bekledi, her akşam temiz bir elbisesini giyerek,
fakat o gelmedi, gelemedi.
Küchenuhr ve Trümmerfrauen,
yani mutfak saati durmuş,
yıkıntı kadınları temizliğe başlamıştı,
vagonlar suçlu gibi bekliyor,
dudaklar yapışmış, ağızlar laf yapmıyor
kim kime hayran olacak, kim kime düşman,
kim ayağa kalkıp bir şeyler söyleyecek?
Ey hayat, bu ateşi kim söndürecek,
sisler nereye inecek?
Gördüm dediysem görmüşümdür,
yıllardır kocasını bekleyen kadını,
aradan yarım asır geçti, unutmadım,
artık kılıçlar kınını, silahlar paslanmayı özledi.