Sen de biliyorsun
Yalnızken hiçbir şey olduğunu ya
Kalabalıkla kendini örtüyorsun,
Yine de yalnızsın.
Sen de biliyorsun,
O süslü meydanlarda, meclislerde,
Bağırmadan kendini dinletemeyeceğini
Bu yüzden seni anlamayanları kendine seçiyor,
Anlayanlardan kaçıyor, kendine düşman ediniyorsun.
İçindeki kini, kötülüğü, düşmanlığı bir tek onlar farkediyor
Sen de biliyorsun.
İstediğin kadar büyük saraylar inşa ettir kendine,
Al, senin olsun bankalar, limanlar, gemiler, gazeteler
Senin olsun, benim dediğin camiler.
İnanana mabettir nasılsa her yer.
Sense nereye gitsen kendine hapissin,
Nerede olsan, nereye kaçsan...
Gaddarlıkta ne kadar ustaysan vicdanınla o kadar çıraksın.
Zalimsin.
Sen olmak başlı başına bir ceza.
Sen de biliyorsun
Öfken sen gibi olmayana.
Çevrende ördüğün duvarlar,
Onca koruma!
Ölmekten en çok sen korkuyorsun aslında.
Tanrı'nın hangi şartıymış öldürmek,
Hor görmek,
Şiddet?
Tek gelimlik dünyada ölmek kolay olmamalı.
Hele bir cana asla kıymamalı.
Buna rağmen nasıl da ölümü emrediyorsun?
Olsa olsa aç bir çocuk ekmek çalabilir değil mi,
Gündemi değiştirecek tiviler
Hepsi senin.
Bir ekmek bir çocuğu çaldı diyecekler
Sen de biliyorsun çocuğu çalan sensin.
Aslında Berkin Elvan'ı öldüremedin
Sen de biliyorsun.
11 Mart 2o14,
Tolga Aşkın ArayKayıt Tarihi : 11.3.2014 23:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)