Sevda her insana doğuştan verilmemiş Kefaretini gözyaşlarıyla öder aşkı çalan
Gözyaşları da değersizdir nazarında yargıcın
Halbuki daha kıymetli birşeyi yoktur hırsızın
Çünkü sevdasını kaybeder her damlasinda
Tenine düşen her damlada ciğeri yanar
Yanar ama acısını anlayabilecek mi var
Bir kadın yürüyor kâbus sokağında
Bensizliğe yaklaşıyor her adımında
Kırık bir kalp taşıyor çantasında
Benden çalmıştı o kalbi zamanında
Bir kadın mırıldanıyor dilinde nefret
Değmeyecek biri için kuruldu sürüce düş
Sen karar ver hangisininki en güzel ölüş
Söyle bana kim nasıl alacak bu vebali
Çekersin elbet birgün cezanı düş katili
Umut fideleri ektirdin gönlümün tarlalarına
Güz Güzeli ,gözlerin kömür
Gözlerim yolunu bir ömür
Gözlerinde esirim gülüşünde hûr
Senin adındır kalpteki mühür
Güz Güzeli,saçların ipek
Mevsim yine sonbahara geldi
Ağaçlarım yaprak değil aşk döküyor
Rüzgarlar her zamankinden serin
Ayrılık esip benden seni koparıyor
Yağmurun her damlasında ayrı bir özlem
Her damla sen olarak toprağıma düşüyor
Sahi daha güzeli var mı senden
Soruyorum gördüğüm her aynaya
Cevap veremeyecektirler ebeden
Çünkü bambaşka sendeki maya
Sesin sanki bir bahar türküsü
Çiçekleri solmuş bahçemin güz güzeli
Seni beklemekten yorulmuşlar belli
Biraz aşk yağmuruydu tek istedikleri
Olsun ölse bile bu bahçenin çiçekleri
Severler onları susuzluğa mahkûm edenleri
Divaneyim her daim seni arar gözüm
Senden gayrısına yok hiçbir sözüm
Seni düşünmekten beni kaybetti özüm
Geçmez oldu benden şu sen hastalığı
Ruhumuz tanışır ervah-ı ezelden
Yakın olmak isterdim sana
Bir tohumun toprağa olduğu kadar
Çicçeğin bahara olduğu kadar yakın
Her kalbin en güzel köşesi senin hakkın
Yakın olmak isterdim sana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!