Birini delice seviyorsan ve inanıyorsan ki sonsuza,
Her şeyini feda edebilirsin hatta canını bile...
Mehmet Akif ERSOY şiiri gibi başlamıştı benimde cümlelerim;
Verme, dünyaları alsan da bu cennet vatanını, işte her şey böyle bir şeydi...
Yeminim yirmibin yıl önceden belliydi sanki;
Veremezdim asla seni, değişemezdim hiçbir " cennet bahçesine "
Rüzgarın kokunu bana bahşetmesiyle başladı benimde hikayem,
Bir çok sebep vardı hayatta kalmak için;
Benim ise bahanem sadece nefesindi...
Sustum bu gece sevgi dolu cümleler kurmaya çalışırken
Suskunluğum sanki kalbimde çoğalan çığlıklarıma saygı duruşuydu.
Yüreğimde olan depreme, Dizlerimin titremesi, Aklımın kayboluşu,
Ben gönlümü sana verdim de,
Mecnun olup çöle düştüm de…
Bir köz gibi ateşe girdim de,
Bir gönlünde pişemedim ne ala.
Tutsaydın ellerimi bırakmadan sen de,
NE GÜZEL DÜŞMÜŞÜM BEN AŞKA
Gözlerinin kahvesinden içtiğimden beridir,
Nicedir gönlüm karıncalanıyor bilemedim.
Balkonumda menekşe bile bir başka kokuyor,
Başka konuşuyor bana şimdi rüzgarlar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!