Berkemal: Şiiri - İnönü Kolukırık

BERKEMAL:
Üsküdar'da sahildeyim,
Moralim o biçim kıyak.
İçmişim kafam dumanlı,
Martılar ötüşüyor
Cıyak cıyak.
Yerde kar yanıyor,
Ben susuyorum,
İstanbul konuşuyor,
Ben susuyorum.

Aklımca vuruyor
Kırıyorum,
İnsan seli içinde,
Ne tayvan' da,ne çinde,
İstanbul'a haykırıyorum.

Duymuyor kimse beni,
Yalınız benden başka.
İlhamlarımla ben,
Aynı anda geldik aşka.
Yoksulum lakin mutluyum,
Başkaaa başka.

Hayaller kuruyorum,
Derinden derinde,
Üç beş kat,
Kotra,yalı, yat,
Bir de süslü avrat,
Alıyorum İstanbul'un,
En münasip yerinden.

Ne vapur, ne sandal,
Bogazı yürüyerek koşuyorum.
Hayalimdeki İstanbul'un,
Samur kürkünü okşuyorum.

O esnada yükseldi bir ses,
Bagırıp durur bas bas.
Boş hamal,boş hamal,
Ne şevk kaldı bende,
Ne heves,
Dedim kes aslanım kes,
Sırtında yürüyor herkes

Çıkardı kazandıklarını,
Gosterdi bana tek tek.
Dedi bu para yeter mi?
Böyle baca tüter mi?
Anladım ki hayat
Berkemal degilmiş,
Şerkemal dostum,
Şerkemal! ! !