Doldu yine gözlerim, dayanamadı
Kırdı mahkum edasıyla zincirleri gözyaşlarım
Yavaş yavaş kondu yere, sarıldı toprağa
Eninde sonunda varacağı yere erken gitmesi kalbimi şaşırtmış olacak ki gitme dercesine yerinde duramaz oldu
Dizlerim, dizlerim neden titiriyordu?
Ayakta kalmamamı mı istiyordu?
Kalemimden dökülen her kelime en güzel anlamını senin kollarında buluyor.
Sevdiğini kaybetmiş birinin pencereden dışarı bakıp da “belki” demesi gibi seni düşünmemi bekliyorlar
İki dudak arasına hapsolmuş onlarca sözcük varken sana en çok yakışanı bulmak…
Hiç de kolay değil.
Gerçi kolay olsaydı bu kadar güzel olmazdı, olmazdın.
Değil mi?
Kaç kitap kaç sözlük karıştırdımsa da gülüşünü tasvir edebilecek bir kelime bulamadım.
Hayal gücüm nasıl yetmez seni anlatmaya?
Bu kadar sonsuz olamazsın…
Farkında olmadan, bilmeden, tahmin bile edemeden bu oyunun içindesin.
Görmeye daha fazla susadım seni düşünmekten.
Bugün yoktun yine, soğuktu.
Gülüşün bugün içimi ısıtmadı. Çünkü yoktu
Gözlerim; her aradığında seni, elleri boş bitkin bir şekilde üstünü örtüyordu.
Belki böylesi daha iyiydi.
Ya da, ya da değildi…
Hafızama kazıdığım sen, senden daha mı güzeldi?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!