Adını sır gibi saklıyorum...
Kimse bilmez
Kimseye duyurmam
Ah Canetis...
Seni bir soru gibi saklıyorum
Cevabını kimselere verdirtmem
Bazen sevebilmeli insan
Bir geceyi
Bir şiiri yahut şiire yazılmış gözleri
Bir okyanus mercanını
Veya ayın son saatini
Güneşin doğuşunu
You were always more than a life
You were always more than a bud
You, the one I miss, were always one more than the bargain
You were always more than before
You were always more than this life
I tried to give the world to someone I couldn't reach, but I couldn't.
Yine gördüm
Okuduğum kitabın son cümlesinde adını
Açtım anlarımızı
Bir fotoğraf çarptı gözüme
Daldım saatlerce olduğum yerde
Gözlerine bakınca
Yıldızlar inerdi semaya
Gökyüzü ağlardı mutluluktan
Melekler sarhoş
Şeytanlar sırdaş olurdu
Ben onu seyredince
Sana gelememek
Memleket kokan tenini koklayamamak...
Gül rengi dudaklarını doyasıya öpememek...
Bilmiyorsun ne yazık...
Yarım kaldın sanıyorsun
Yaşamıyorsun aslında
Kalbim de yangının
Uzaklar da dargınım
Aslında sana kırgınım
Ben yine sana vurgunum
Kalbim de soygunun
Seni şimdi çalıyorlar.... Çalsınlar Kalbine dokunan son notamı da siliyorlar... Silsinler Benden kalan son parçayı da kopartıyorlar... Kopartsınlar Peki anılar Bari onlar kalsınlar.
Ailemin saadetinde
Yahut soframın bereketinde
Bir şarkının nakaratında
Seni Unutmayacağım...
Güneşin her batışında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!