Gün ışığı girmez bu vadiye.
Benim küçük sığınağıma,
Yığılmış kalmış karlar.
Donmuş bedenim,
Tutuşturmaya gelmez,
Ne kurtarabilirsem sensin artık.
Kazıyamam adını sözcüklere,
Bir şekle sığmaz ki hayalin.
Toz tutar karşımda boşluklar...
Hatıralar düğümlenmiş kalır mı?
Söyletmez bu niyeti ellerim,
Sarılır boğazıma.
Çöktüm bir kenara.
Düşüncelerim ölürken avuçlarımda,
Ağlıyorum ben,
Engel olamıyorum sana.
Kelimeler,
Yalanlar kurtarıcım benim,
İnkar edemem seni.
Söyleyememde ama,
Lütfen bekleme.
Diğer bir çok şey gibi,
Tanrı acırcasına bakardı bana,
Parçalanmış bileklerim,
İsyan ederken ona.
Yağmurlar susmuş,
Rüzgarlar sürüklerken ruhumu sana,
Senin için gelmiştim oysa,
Adımlarımız,
Yavaşça yaklaştırdı bizi sona.
Oysa hâla, dudaklarım dudaklarında.
Ve tenin;
Güneşin beden bulmuş hali.
Dokundukça yanıyorum.
Bitti mi nefret saçan cümlelerin.
Hani ellerin nerde? Hani gözlerin..?
Paramparça savrulurken kalbim,
Her yok oluşta
Yeniden dirilten sözlerin?
Gözlerim gökyüzünde arardı seni.
Dibe batmışsın oysa sen,
Nefretim silinirken
Ve sevgi terk ederken
Göğsümdeki o şeyi;
Yaptıklarından sonra,
Sen başından razıysan
Yok olup gitmeye,
Teslim etmişsen bedenini,
Kendi ellerinle.
Doğrular,
Bir tehditse artık gözlerinde...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!