Berk Okuducu Şiirleri - Şair Berk Okuducu

Seviyor sevmiyor, belirsizlik ne garip,
Bir çiçek solarken, belki yeniden açar,
Her sevda bir rüzgar, bazen hüzün, bazen sevinç,
Kalpten kalbe süzülen, ince bir hatıra var.

Ellerin titrerken düşer yapraklar yere,

Bir çiçek gibi açtın, zorlu toprağın ortasında,
Rüzgârın hırçınında dans ettin, yine de dimdik.
Gözlerin deniz, derin ve anlaşılmaz,
Her damla gözyaşında bir okyanus var gizli.

Karanlık geceler, yıldızsız bir gökyüzü,

Bir gece, sessizce geldi deprem,
Toprağın öfkesi evin kalbine indi derinden.
Bir yankı duyuldu içerde, bir çatırtı,
Ama dışarıdan bakan, yine de duruyor sandı.

Duvarları yerle bir oldu ruhunun içinde,

Gecenin örtüsüyle sarılmış derin
Yıldızlar ona bakar sessiz ve sakin
Karanlıkta bir ışık gibi belirir
Gözlerinin ışıltısı kalbimi delip geçer
Her adımı sessizce yankılanır
Geceyle dans eder izleri silinir

Geçmişte duymadım sesini
Gözlerine saklanmış hüzünleri
Anlamadım belki de bakışlarını
Şimdi içimde pişmanlığın derin izleri

Bir zamanlar suskun kaldım

Efkar bastı yine yüreğime
Ansızın gelen hüzünle
Şarkılarla bastırmaya çalışırken
Seher vaktini beklerdim
Kendiliğinden akan gözyaşıyla

Beyaz örtüler, geceyi sararken,
Bir alev yükseldi, sessizliği yırtan,
Sonsuz bir çığlık, bir yıldız gibi kaydı,
Ardında yalnızca hüzün bırakarak.

Karanlık, bir deniz gibi derin,

Aşkın büyüsüne kapıldım
Kalbimde yanan ateşe sarıldım
Gözlerinde kayboldum buldum
Aşkınla dünyamı renklendirdim

Kalbim seninle çarpar seninle atar

Bir bahar rüzgarı esti içimde
Kokusunu getirdi uzaklardan
Hiç görmediğim bir çiçek
Kokusu tanıdık rengi bilinmez

Gözlerimi kapattığımda

Özlediğinde mi yazar insan,
Hiç konuşmadan, varlığına sığınan,
Ne bir dost, ne bir yabancı gibi,
Sanki hayatına sessizce dokunan.

Göz görmez, el değmez belki,