Onurumu sürdün yar yerden yere
Kader bize sevgiyi denk etmedi
Halimi sormadın bile bir kere
Kaç kişi beni görüp fark etmedi
Ölsem de yiğidin borcudur vefa
Öldüm bittim sorarlar bu ne haldır
Suçsuzu mahpusta tutan utansın
Tek kelam etmedim öldüm on yıldır
Milyon çalıp halkı satan utansın
Söz esirgemedim kimseden asla
yüz deprem olsa da cahil
benim ülkem cahil ülkem
yıllardır şu halk hep sefil
aman ülkem cahil ülkem
sürekli tevekkül kader
arama boşa kimseyi
gidenler gelmez bir daha
laf anlatılmaz cahile
bitmez cühela kör daha
kör cahille yarışılmaz
vursunlar da artık bitsin bu çile
aşkla vurulanlar tüfekle ölmez
haşlasalar dağlasalar nafile
derdimin sahibi kendini bilmez
söylediğin her söz bağrımı deler
Yoruldum zalim hayattan
Bu ayrılık yakışmadı
Dertler inmiyor ki tahttan
Bu ayrılık yakışmadı
Gurur elbet güçlü yapar
Dünya artık dar geliyor
Yaşamak ölmekten de zor
Bana kaç da kurtul diyor
Yaşamak ölmekten de zor
Ben gülerim içim ağlar
kapı kapı dolaşma hey
ağlama yavrum öte git
el aleme dalaşma hey
ağlama yavrum öte git
ağlama gardaş uza git
Kanın yerde kalır sanma
Sen rahat uyu yiğidim
Hak yerini bulmaz sanma
Sen rahat uyu yiğidim
Toplamış bir ton alçağı
zalimin ettiği kalır yanına
feryadını hangi peygamber duymuş
mahşerde sorulur demişler ona
ağalar sizi bu yalanla soymuş
onlar sen tarlada çapa vururken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!