Berivan (hüzünlü Bir Aşk Hikayesi)

Üniversitenin ilk yılı ve ilk günüydü, onu gördüğüm gün.
Allah'ım neydi bu, nasıl bir duyguydu anlatamam asla,
çocukluğumda seyrettiğim çizgi filmlerdeki bir prensesle kıyasla.
Öylece geldi geçti önümden,
baktıkça baktım ardından,
belikleri aşağı doğru sallanmıştı sırtından.

Sordum soruşturdum Berivanmış adı, Diyarbakır'lı bir ağanın kızı,
öğrenince içimi sardı garip bir sızı.
Duymuş bir yerlerden onu sorduğumu,
tesadüf mü bilmem karşılaştık birgün kantinde,
bir kaç kitap elinde geldik göz göze,
yıllardır tanıyormuşçasına baktık birbirimize.

Baktıkça baktık, baktıkça baktık,
tertemiz bir aşkın içine habersiz öylece aktık.

Günler günleri, haftalar haftaları kovalarken sevdamız zirveye ulaşmıştı. Aşk denilen hastalık artık bize de bulaşmıştı.

Dedim: Ey dağ çiçeğim, ey kaşı yaylım, ey benzi ağbuğdaylım!
bu sevda ikimizi de yakar can!!!
sen Diyarbakır'lı ağa kızı Berivan,
bense Yozgat'lı bir garip Osman.

Ama vazgeçmek ne mümkün
dört yıl ayrılmadık tek bir gün.
Ve üniversiteden mezun olma zamanı gelip çatmıştı, bizim için doğan güneş, işte şimdi batmıştı.

Ağlıyordu Berivan, titrekti sesi, kesik kesik çıkıyordu nefesi.
Dur dedim dur, elbette bir çaresi bulunur.

Belki de boşa korkuyorduk denemeliydik,
ailelerimize haberi vermeliydik.
Onayladı başıyla, baktı bana gözlerinden akan, iki damla yaşıyla.

Vedalaşıp memleketlere döndük, konuştum babamla,
tamam oğlum dedi, yanındayım her türlü imkanımla çabamla.

Hemen aradım Berivanı telefonu kapalı, her beş dakikada arıyorum kapalı, arıyorum kapalı.
Eyvah dedim korktuğum şimdi geldi başıma,
bentler kursan çare olmaz, gözden akan yaşıma.

Ümitsizce aradım aradım aradım. Bu sessiz telefonlar bırakmadı ağzımda tadım.

O ne, telefonum çalıyordu arayan Berivanım, görünce ateş aldı, yanıyordu her yanım. Alo alo alo, karşıda bir erkek sesi, arayan babası.
Konuya girmişti hiç beklemeden, beni dinle dedi hiç sözümü kesmeden.
Yapmışsın affedilmez bir hata,
bizleri görmezden gelmişsin adeta.
Sakın bundan sonra arayıp sormayasın deyip telefonu kapattı.
İçimde dinmeyen fırtınalar koparttı.

Yanmak buysa yanıyordum, donmak buysa donuyordum.

Vurdum kendimi dağlara, avazım çıktığınca bağırdım, dertlerimi dökmeye kurdu kuşu çağırdım. Ve son sözlerimi haykırdım.

Ey kurban olduğum Berivanım,
Ey dağ çiçeğim, ey kaşı yaylım, ey benzi ağbuğdaylım!
Bu sevda ikimizi de yakar demedim mi,
gözümüzden yaş yerine, kan akar demedim mi.
Sen Diyarbakır'lı ağa kızı Berivan,
Bense Yozgat'lı bir garip Osman

Sen Diyarbakır'lı ağa kızı Berivan,
Bense Yozgat'lı bir garip Osman