Berivan Şiiri - Babür Pınar

Halden düşmüş arkadaşlar
ceviz ağacının gölgesine oturmuşlar
sayılı gün çalarlar ömürden

Onca adamız mavi gün sıcağında
onca adamız mektuba susuz
delik deşik gece sığınağında
canı gönülden uykusuz

Ve onca adamız
bir yeşil kertenkele gibi
taşa toprağa süreriz gövdemizi

Kahrolmanın yararı yok
Ah benim sevda günlerinden daha çok
ve daha büyük yıkımlarda filiz tutanm
senin için yorgunum senin için ahraz
senin için durgun gökyüzü yanım
yeşil bir ırmak içinde yalnızlaşarak
İnsan ayazında sancır da savrulmaz

İkindi serininde arkadaşlar öğünsüz
bir içimlik molada
hayat yakarlar ödünsüz

Kimler öle kimler kala
tahammül çağındadır delikanlılar
Kimler için sabah varsıllığımız aşkla
düşer koynuna kımıltısız cehennemin
kimler için yaralı karaca gibi aksar
sorgusuz hesabını tutarız her demin

Ah benim Elleri mektuplarda büyüyen
resmi kanıma yangın düşüren kızım
onca gün durdum suskuda
günlere sığmaz kan pusuda
bir ömrü bitirdi onarılmaz sızım
Gelip dayanırsam kapına erken
yanaklarıma bir ağız dolusu ateş koy
babanım susamışım kara gözlerine

Berivan Berivan oy!

(Umut Pas Tutmaz-1984,eylül-Dayanışma yay.)