Berit dağı Şiiri - Cuma Ali Çetin

Ömründe tek üzgün günün olmasın...
Yaşamın tadını al Berit dağı.
Vızıldasın arı, çiçek solmasın...
Doldursun kovana bal Berit dağı.

Emmim kekliğe su verse fesiyle.
Taşlune üfürse hoş nefesiyle,
İnce belden esen rüzgâr sesiyle...
Bana hoş bir türkü çal Berit dağı.

Yolu tarif etti Cırıklar bana,
Meriçlerden geldim sığındım sana,
Göster dostluğunu kolun aç bana...
Ol tutacak sağlam dal Berit dağı.

Yürürken peşimden geliyor kedim,
Ağlıkta göbelek topladım yedim,
Maraş'ta her yerden yücesin dedim...
Bu gerçektir: değil fal Berit dağı.

Ben gibi hayale tuman içinde,
Uyur gözlerini yuman içinde,
Karadut, Ericek duman içinde...
Var sen de bu gün bir hal Berit dağı.

Navruz toplayıp uç uca ulasam,
Höcürede çamur gölü bulasam,
Kör pınarda hayvanları sulasam...
Yine gütsem sende mal Berit dağı.

Çıkmamak şartıyla HAK emirinden...
Sıyrılsan dünyanın tüm cemirinden.
Eritip senin o sert demirinden...
Yaptırsam atıma nal Berit dağı.

Cıvarda tektensin boydan ve enden..
Bu yüzden ki övgü alırsın benden.
Tutarsan bir ricam olacak senden...
Şar dağına selam sal Berit dağı.

Olmasak şehirde biz böyle tutsak...
Yine yaylalara göçüp yurt tutsak.
Yaşam bizi değil biz onu utsak...
Bağlarmısın başa şal Berit dağı.

Cumali tek düze yaşam çok iğrenç!
Söner yanan ışık, kırılır direnç!
Yüz yaşasa bile kalır insan genç...
Olmaz sende asla zal Berit dağı.