Beri Gel Şiiri - Ercan Yavuzer

Kapı aralığından çarpıp duruyorsun yalnızlığıma,

Rüzgarlar salınıyor sana bakan gözlerimin çoraklığında

Bir serden geçmişin sırrına benziyorsun

Yüreğimin asılı durduğu yağlı urganda…

Yüreğimi hangi yana çevirsem, bir kırılma sesi

Celladım oluyorsun ve sen bunu ne çok fark etmiyorsun…

Çanlar çalınıyor durmadan, ezan niyetine yüreğimin kıblesine

Yüreğim avucumda dualar ediyorum

Kimin kabul edeceğini bilmeden…

Bırakabilsem duayı avuçlarımdan ölecekmişsin gibi geliyor

Yoksa bilirim uzanmayı yağlı urgana, almayı kendimi...

Durma öyle eşiklerde,

Araladığını sonlandır, yanaş kıyılarıma

Yoksa pezevengin biri sancımdan tanıyacak da

Kıracak boynumu orta yerinden…

Bak gözlerimin feri sönüyor ve hafiften bir bulanıklık

Yaşayamayacağımdan korkarım seni.

Kırılacağından korkmam yaşamımın

Beri gel, yapış dudaklarıma

Kopar ölümü, mühürlediğin urgandan

Aç göğsünü, kıskandır tanrıçaları

Titreyen memelerini sun, Azrail’in kan kokan gözlerine

Sana cennet mi yok, beri gel

Kurtar beni yalnızlığın urganından

Beri gel ve uzan koynuma,

Yoksa pezevengin biri yırtıp ten kafesimi

Kıracak boynumu, yalnızlığım en sen kokan yerinden…
MURADİYE

WAN