Sensizliği tattım kapkaranlık gecenin koynunda
Acıyı tattım hüznün nemli yollarında
Seni unutturdular; Bıraktığın tüm çıraları yakarcasına
Sırtımdan vurma, kalbinden vururum bunu unutma
Kendini imha edercesine yanan yüreğim
Rüzgar alacak bizi bizden
Yağmur ise söndürecek ateşimizi
Kayıp umutlarımız yeşersede birer birer
Yokluğun bir zehir gibi geldi
Biliyor musun? seni görememek
Yıkık dökük kalbimin esirisin sen
Mahsun gecelerin sevdasısın sen
Kim bilir tadıyorsak ölümü
Kalbime dert, mazimin eserisin sen
Çaldılar taht-ı kalbimi
Bu gece sevda kokuyor ruhumda
Ve sen yine yoksun yanımda
Hani dermiş ya bu deli hazar
Atlayacaksan sevdaya fısılda kalbime ismini
Söyler hazar, ve yazar o son şiiri
Bir ana ağlar, gözyaşını silmez
Bir seven yanar,acısı dinmez
Bir güneş doğar,batmasını bilmez
Bir sen varsın,kovdukça gitmez
Gök gürültüsü bitirmez korkumu
Bir Drama benimkisi
Masmavi göklerin cesur gölgesi
Cesaretin korkmadan öncesi
Gözlerim sensizliğe gülerdi.
Yorgunum; Hasretinden bitirdim hayatımı
Sevdiğim; Hüznümün sessiz çığlığı,
Gözlerimin yaşı
Ansızın pimi çekilmiş bir bomba gibiyim.
Etrafını korkutan
Sarabilmek istediğinden kaçan,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!