Bergüzar Şiiri - Bektaş Akbaş

Delik ceplerimden,
Umutlar bozukluk gibi dökülüvermiş.
Ayaklarında bir karaltı görüyorum.
Soba buharının duvarları yaladığı o yokuşta,
Gecenin gündüze devri başlıyor.
Galip bir savaştan çıkıyorsun.
Küçük bir mumla karanlığı,
İçimin hengâmesine bakarak
Bertaraf ediyorsun.
Ama bilmiyorsun ki,
Ruh çeperim yara bere içinde
Dökülüyor üstüne üstlük gözyaşı
Azalıyorum sustukça kelimeler gibi
Nefessiz daralıyorum…

Atayım pencerelerden.
Bir çocuk korkaklığına,
Tutsak bıraktığım garip hayallerimi,
Atayım diyorum tek tek saydığım yıldızları,
Hayali ülkemden,
Kalsın orda tek başına.
Başımı yasladığım duvar.
Birleşmesin yollar.
Dalgalar çıksın gözlerime
Diz boyu dalgalar,
Mahşeri dalgalar,
Kurşun havalardan ağır ve yavaş,
Sıyrılsın tan vakitleri.
Ah! Bir de kırabilsem kolunu kanadını,
Şu yalnızlıkların…

Durmak,sensizliğin
En durağan noktasında
Bir otobüs durağında,
Bir gişede,
Korsan bir çehreyle
Konuşmak istemiyorum kimseyle

Durmak,sensizliğin
En durağan noktasında
Yüzüm bir buçuk
Yüzüm uçuk…

19.09.09, 20.30