Yolların prangalar takmış ayaklarıma
Sana gelmeye yelteniyorum
Yorulduğumu anlayan kader midir
Beni geri çekiyor karanlıklara
Güneş daha doğmadan acım belirdi gökyüzünde
Buğulu camların ardında cam kırıkları
Ellerimde biriken gözyaşları
Ruhum pes etmiş
Dayan diyor
Çağan bağırıyor gün doğmadan
Siyah bir karanfildi geçmişim
Dönüp her baktığımda ölümü hatırlatan
Sahi sevgilim, ölümü hatırladık mı ?
Bir gün gelir de bizi ayırır diye
Korkmadık mı ?
Karanfil
Gitmeyi bavuluna koymuşsun
Ellerimle umut mu ekeyim gözlerine
Baksan da görür müsün ki
Gözyaşlarım ıslatır söylediklerimi
Kim ararken bulur kaybetmiş seni
Sen bile bulamazken
Kim dokunur ruhuna
Yağmurlar yağarken ağladığın belli olmaz
Söylesen dinler mi insanlar
Karanlık odalarda yalnızlık
Yarınlar yokmuş gibi
Kafamda dönen intiharlar
Yanıp sönen umutlarla
Sevgisizliğin ilk çığlıkları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!