Bergen'e ağıt Şiiri - Hasan Turgut

Bir Bir kadın doğar yazda, kader ona zor yazar,
Gözlerinde hüzün var, yüreğinde dert kazar.

Adımları kederli, ses titrek yankılanır,
Acıların kadını, tüm cihan alem tanır

Yalnızlığın türküsü, hayat ona dar gelir,
Sözlerinde dert gizli, sesi her an can verir.

Her şarkıda bir inci, gönülleri sızlatır,
Nağmelerde acı var, gözden yaşlar akıtır.

Kader ona çok çetin, fırtınalar boranlar
Zorlu yollar bırakır, kalbini de yoranlar

Sahne ışığı parlar, bir yıldız gibi yanar,
Sevdanın ateşiyle, cigeri kor dur kanar.

Kırık hayaller ona, hançer gibi saplanır.
Sözleri yüreklere, dert olurda kaplanır.

Gözlerinde ki perde, aşkın derin yarası,
Kalbindeki acılar, aşk halinin en hası.

Sözlerinde isyan var, şarkılarında hüzün,
Gözyaşları dökülür, hem gece hem gündüzün.

Şarkılarla ağlar o, bir yıldız gibi söner,
Narı alevde gibi,pervane gibi döner.

Hayat onu yakarken, alevlerle kor olur,
Bu dünya ona zindan, en sonunda yorulur.

Bir ömür kapanırken, son nefeste veda,
O masum kadın gitti, arkasında bir seda.

Bir kadın, bir efsane, ölüm hep peşindeydi,
Gözleri kapanırken, hayali düşündeydi.

Son şarkısı susarken, isyan dolu bir nefes,
Bu dünya ona düşman, yüreği buz, dondu ses.

Ölüm, onun son sözü,sardı da karanlıklar.
Bir yıldız kayıp gider, söner tüm aydınlıklar.

Kalbinde yangın vardı sırları ve gizleri.
Her şarkısı bir sızı, hayatın tüm izleri.

Sahnelere çıkarken, yürekle ağlayarak,
İçindeki yangınla, hayatla savaşarak.

Bir ömrü sahnelerde, geceleri gündüzle,
Zamanla gözlerinden, akar yaşlar sündüzle

Aşkını ve acıyı, şarkılarda anlatır,
Gözyaşları sineyi, kalpleri de kanatır.

Hayatını bir öykü, şarkılara dökerken,
Sevdasını aşkını ciğerin den sökerken

Tüm acıları dinmiş, şeytan da gülüyordu.
Ey yalan fani dünya, BERGEN'de ölüyordu.