Berfinim ben seni

berfinim,
ben seni görmeden sevdim
alev alev yanan, öksüz yüreğimle sevdim
buz çöllerini aşarak sevdim
seni karanlık gecelerime ışık bildimde sevdim
berfinim,
ben seni görmeden sevdim
senin kokunu güllerden alarak sevdim
hasretinin izini yüreğime bırakıb sevdim
berfinim,
ve sana SEVDİĞİM dedim
dedim ve sen ben terk ettin bıraktın gittin
sen gitiğin an bir hancer saplandı ölümsüz sevdama
sen gittiğin an kanım aktı gözyaşlarımın arasından
ve ben bittim bittim berfinim
seni seviyorum desem ayıp mı?
seni istiyorum desem ayıp mı?
sensiz olamam desem ayıp mı?
ve sana SEVDİĞİM desem... ayıpmı?
günahmı?
yoksa yasakmı?
sana sevdiğim diye çığlık atsam haykırsam
dünyayı ters çevirsem senin uğruna haykırarak
denizlerde bile haykırışım fırtınasıyla dalgalansam kurutsam
sevdiğim diye haykırarak sevdiğim diye inleyerek
ayıpmı?
utanmazmı dersin bana?
yoksa öksüz yüreğime dokkunurmusun*

ve bir sigara daha yaktım
dumanımın altında selamladım bana sırt çevirmiş hayalini
ve başımı eğdim hep göğe bakan, ışıltayan gözlerimi yumdum
çünkü sen ayıp dedin!
kanayan yüreğime bu defa engel olmadım
bıraktım kanım aksın,
dicleyi,firatı, botanı kıskandırsın utandırsın
gözyaşlarımı tutmadım
bıraktım yüreğime aksın
yüreğime ektiğim sevgi tomurcuğunu yaşatsın
ve,ve yüreğim sende kalsın
bari o yaşasın kurumasın

ve sen gitmemi istiyorsan giderim sonsuza dek
ve sen susmamı istiyorsan susarım ....soluğumu bile duyamaassın ölüme dek
çünkü sen ayıp dedin
berfinim, bilmezmiydin sevmek ayıpsa yaşamak suctur diye!
berfinim ben seni görmeden sevdim
insanın tanrıyı görmeden sevdiği gibi sevdim
ve seni senin elini tutmadan gözlerinde kaybolmadan kaybettim... kaybettim...
çünkü sen ayıp dedin beni yanlızlığın hücresine mahkum ettin

berfinim dünyanın ormanları kalem denizleri mürekkep olsa yinede yetmez bana
ben ateşim acılarla yanarım, hep kendimi yakarım, hiç yanmamış gibide yaşarım.
bilmedin
berfinim sevmek ayıpsa yaşamak suctur! ...işte bunu bil