Berfin Avcı: Hayatı, Biyografisi, Eserle ...

Gökyüzüne meftun
Edep ve edebiyat sevdalısı...

Eserleri

# Ben Küçük Bir Çocuğum #

Ben küçük bir çocuğum!
Bozguna uğramış insanlığın içinde, çocukça bir bozguna uğradım.
Sebepsiz yere...
Söyleyin, nedir benim suçum, nedir günahım? Dünyaya rengarenk bakmaktan başka.
Ey insanlar! Bakın, ülkemin üzerine hüzün tortuları yağıyor.
Oyun parklarımın, çocukluğumun üzerine acının vahşeti ve insanlığın kan tortuları serpiliyor.
Sırtımda bir yırtık yakka, yakkanın içinde ise insanlığını yitirmiş insanların yükü...
Reva mı bu bana?
Küçücük bedenimde bunca yük taşımak.

Ben küçük bir çocuğum!
Çocukluk umutlarımız öldü, hadi gelin masum can kardeşlerim, gidelim artık.
Bu dünya bizi barındırmayacak kadar küçük ve masumluğumuza layık olmayacak kadar kirli. Artık bir başka bahara nergis çiçeklerimizi ekeceğiz...

Ben küçük bir çocuğum!
Acı dolu ama hâlâ çocuk gülüşlerimiz, duyuluyor yıkık duvarların ve kan bulaşmış enkazlar arasında.
Fakat... yavaş yavaş gülüşlerimiz, uçuyor gökyüzünün çığlığı ile esen rüzgarlarla...
Ve... geriye sadece virane olmuş, bir zamanlar gülüşlerimizle dolan odalar
ve enkazlar arasında geriye kalan anılar...

Ben küçük bir çocuğum!
Küçük ellerimi açtım semaya,
her gökyüzünün çığlığı ile esen rüzgarla...
O acı dolu çocuk haykırışlarımızın gitmediği dünyanın dört bucağına o rüzgar ile esip,
İnsanlığın yitirmemiş insanlara ulaşmasını diliyorum Rabbimden.

Ben küçük bir çocuğum!
İnsanlık duygusunun kaybolmaya yüz tutmuş bir çağda seslerimiz duyulmuyor o insanların arasında.
Bizim acı dolu haykırışlarımıza karşı insanlar
kör, sağır, dilsiz, duyarsız ve kaygısız...

Ben küçük bir çocuğum!
Atalarımızın gözünde hâlâ bir gelecek umut ışığı...
Bize vaat ettikleri huzurlu sokakları geri getirmek için yılmaz adımlarla zulme karşı, direnişle umut ışığının yolunda bir bir şehit düştüler.
Onlar ki şehit,
Onlar ki öncü,
Onlar ki korkusuz,
Onlar ki koca yürekli insanlar.
Biz savaşın en masum kurbanlarıydık.
Tek hayalimiz, her çocuk gibi bir oyun saatini sabırsızca beklemek ama biz her gün,
hangi saatte bombalar atılacak diye ölüm saatini bekledik sessizce...

Ben küçük bir çocuğum!
Belki bir gün bu savaş biter diye derin ve huzurlu bir uykuya dalmak istiyorum annemin huzur dolu kucağında.
Belki bir gün bu savaş biter umudu ile oyun oynadığım sokakların hayalini kurarak uyuyorum şimdilik.
Harabe olmuş sokakların içinde hâlâ bir umut ışığı ile gözlerimi yumuyorum pervasızca babamın dizlerinde...
Yırtık ama hâlâ renkleri hiç solmamış
uçurtmama sahip çıkın...
Benim yerime onu masmavi gökyüzünde özgürce siz uçurun.
Ben uçuramadım, kapkaranlık dumanla kaplı gökyüzünde.
Siz onu özgürce uçurun benim yerime...
Selametle kalın...
Ben küçük bir çocuğum!
# ????