Berfin Şiiri - Feda Tayganer

Atletinin terleyen bedenine yapışıpıp kocasından dayak yerken, lise 3'te hayal ettiği güzelim hayali ile kahroluyordu Berfin.
Canın bedenden çıkması böyle bir şeydi diye düşünüyordu belkide kanındaki hücreler, sarılsın biri bu kıza sarılsın da ağlarken gülümseyen göz yaşlarına tutunsun Berfin.

Tam üniversiteye gidecekken görücü geldi Berfine, düşündü berfinim babam zor durumda yük olmayayım daha fazla...
Şimdi de ayıp olmasın babama çıkmasın adı
Susar dayanırım diye düşünür.

Kadınların susarak gittiğini bilirdim de Berfin sessizce ölüyordu, konuşurken bile susuyordu berfinim.

Rabbin adı ile açtığı kuranı ; her bir teli zikir çeken şaçını örttüğü hüzün renkli bir türbanla "allahım açtım ellerimi sana umudumu tazele derdi".

Berfin kırık penceresine bakarken Picassonun eserini görür gibi his ettiriyordu ele güne. Derdini gizli yaşayan bir kadının perdelerine sahipti Berfin.

Merhamet isterdi Berfin, azad olsun isterdi Berfin, günde 20 rekat namaz kılıp Allaha : bağlaç kuran göz yaşlarını, dökerek şükrederdi.

Allahım ben şükretmezdim, Berfin ederdi, ben namaz kılmazdım allahım Berfin kılardı, ben dua etmezdim ey rabbim Berfin ederdi, ben kuran da okumazdım ey rabbim Berfin çok güzel okurdu...

Noooldu Berfine?