Berfin Şiiri - Nevim Karahan

Kar yağdı Temmuz ortası
Piç ettiniz çocuklarımı
Töre adı altında linç ettiniz
Böldünüz etlerimi
Köpeklere yem ettiniz
Duymadan son isteğimi
Anamın elini öpmeden
İnsanlığınızı zulme teslim ettiniz

Ertesi gün sesimi kaybettim
Yarın gökkuşağına doğacaktım
Biraz ürkek, biraz yorgun
Baktığınız yerde boğuldu yüzüm
Buruşuk ellerimle dokundum güneşe
Kurşun girdi ruhumla bedenimin arasına
Görmeden baharı
Gün soğuk diye düşman ettiniz

Berfin açtı göz çukurlarımda
Dudağımdaki söz namerde meze oldu
Canımdan canlarım düştü
Suçlu aramadım
İhtiyaç duymadım sebeplerinize
Beni infaz etmek / Çürüyen fikirlerinizde
Fikriniz kim bilir kimin eteğinde
Siz namusu namussuz ettiniz

Kırgın değilim
Yaralarım yanılgılarım
Ellerim yanmışsa / elleriniz ateş topu
Anam kendi gibi / beni / ateşlere doğurdu
Yarın gökkuşağına doğacaktım
Biraz ürkek biraz yorgun
Doğmadan /
Toprağa gülistan ettiniz

Nevim Karahan