Berfin Şiiri - Veysi Bozkurt

Ah Berfinim!
Yine hatırlattı seni bana
Esir alınmış yalnızlığım.
Yüreğimden,
Taa sinemin derinliklerinden
Acını hissettim yokluğunda,
Varda yok oldum
Senin yokluğunda.

Ruh halime dil oldu elimdeki bu kalem.
Hediye edip de,
Seni hatırlatan defterinin beyaz sayfalarına.
Ama….
Yazmak isterdim
İhanetin kara lekesini,
Giyip de mutlu olamadığın kanlı gelinliğe,
Ve yüzlerine vurmak
Mazlumun sert tokadını.
Görmek isterdim bunu yapanın
Kefene sarılı ihanetten kokuşmuş bedeninin,
Hesap verilişini yaradana.

Heware berfinim...
Soğuk beyazlığın narin çiçeği.
Yalnızlığın,
Sahipsizliğin,
Haykırışın nadide sembolu.
Göz yaşlarımın sessiz dostu,
Yalnızlığımın derin ızdırabı.

Aç artık berfinim!
Hatırlatsın
Özlemini gidersin
Paylaşamadığın kokun
Beslesin seni
Kar suyu misali
Okşayarak yapraklarını
Gözlerimin serin yaşları

İşte o zaman
Seni her gördüğümde hatırlatır
İhanet…..
Ve
Buna karşı
Dirilişin sembolü olursun bana berfinim

Bayramlarda ağıt yakan
Gözü yaşlı annenin umudu
Sen ki yürekleri dağlatan
İhanetin mazlum ve mahsun çocuğu

Rohniyamın berfinim
Yaprağı özlemin kokusu saçar
Sineklerdeki saklı acıya
Bükülmüş narin çiçeğin açar
Habercisi olan müjdeli anıya

Aman berfinim
Başındaki beyaz duvak
Ezilmesin Mariyalar gibi
Sabır kaynağın olsun hak
Seni saran kar örtüsü misali

Sen ki bir çağrısın
Tarihin tozlu sayfalarına
Bir mum misali aydınlatıcısın
Karlar içindeki beyazlığınla
Zorlar aleminin panzehiri
Dirilişin haykıran sembolu
Yalnızlığın hüzünlü haykırışı
Saf aşkın itirafı
Yüreğimin ise
Parlayan Süreyya'sısın
06/12/2000 konya

berfin:kardelen çiçeği
heware:imdat
rohniyamın:aydınlığım
Süreyya:en parlak yıldız