Berfe'nin Kapısı Şiiri - Selçuk Arslan

BERFE
İşte geldim berfe.
Kapına sığınıyorum kimsesiz bir şekilde.
Yorgun ve titriyor ayaklarım.
Gökyüzünden yere çakılan bir kuş gibi, sesizce.
Kapına geldim berfe.
Bedenim tir tir tiremekte.
Dışarda bir soğuk var ki isminden daha sert.
Bu soğukluk havada değil, yüreklerde.
Yürekler buz gibi soğuk,
Herkes bir ölü gibi gezmekte.

Zaman ne de erkenci davranıyor berfe.
Dakikalar saniyelere vurgun gibi savaşıyor.
Her an bir sonrakine düşmanca davranıyor
Anılar yaşanmıyor ki eskisi gibi.
Yaşanmakta olan yorgun ve kimsesiz yılarımız berfe
Yaşlanıyoruz usul usul, ömrümüz her saniye erimekte.
Karanlığa gömdük geçmişi, yarınlara açacak sayfamız yok artık.
Yeni bir güne uyanamayacak kadar yorgunum artık
Tut kolumdan, kaldır, yoksa yere uzanırım, hızlı ve sertçe

Çok düştüm berfe.
Toprağı yüzümde hisederken,
Ayakların sertliğini yanaklarımda hissetim.
Meğer en şefkatlisi neymiş bilir misin berfe.
Toprağa düştüğümüzde bizi yerde kucaklayan gözlerimiz.
Gözlerimiz berfe.
Tüm acıya şahitlik eden tek yürekli dostlarımızdır bizim.
Yalan söylemiyorlar berfe
Bir keke me oldu mu dilimiz
Acı acı haykırıyor gözlerimiz

Bir düştüm ki, kırk halat bağlasalar da kaldıramazlar beni.
Ağırlık sırtımdaki yükte değil, dağ gibi ağır yüreğimde.
Bir gram hüzün yüklese yüreğim, tuzla buz olur,
Yıkılır gibisinden.
Senden gelen bir gıram hüzün olsa Berfe
Yüreğimi kurban ederim o gözlerine.
Yeniden inşa ederiz yıkılan her umudu seninle
Tut kolumdan berfe.
Yılar yılı soğuklarda gezdim.
Gözlerdeki kabeden de siyah bakışlara şahitlik ettim.
Her göz içinde bir karanlık oda gibi, yolunu bulamıyan bir göçebe.

Tut kolarımdan al içeri berfe.
Sıcaklığa hasret elerim ısınsın yüzünde
Sahi sıcaklık nedir, hala anlamış değilim.
Soğuk bir tokat gibi hala yüzümde
İzler taşıyorum, yorgun, suskun ve bitkin izler
Sırtımda bir görünmez şahitlik var,
Keskin bıçakları nerde görse tanır gibisinden.

İnsanlar berfe.
Tam bir düş kırıklı gibiler.
Her biri bir parça koparıp gittikçe
Yitirdim kendimi kendi içimde.
Eksik ve yarım kalmış bir yetim gibi
Bir sis indi üzerime.
Beyaz değildi berfe.
Kapkaranlık bir haldeydi.
Al beni içeri
Aydınlansın gözlerin ile.