henüz anlatılabilecek kadar ışıklı bir hayata sahip değilim.
Rüzgar vuruyor kırık uçlarına saçlarının,
burnumda tütüyor kokusu denizin
Kız kulesine hapsedilen kız ağlıyor,
sesini iyice nakşediyor beynim
Galataya varan dar sokaklar
Tüm sesler alçalıyor gidişini yeniden idrak ettiğimde
Rüyalarımda seni görürken açık gözlerle
ve duyumsadığımda sesini başka şehirlerde Artık anlıyorum sevgili
terketsem bile şehri, hatta ülkeyi
kaybolsam içinde gafil alemin dâhi
Bilir mi yokluğunu bile sevdiğimi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!