Köylüm benim
Toprak güreşcim.
Üstü başında, toprağın izlerini taşıyan
Nasırlı ellerinde, Tırnaklarının arasında
Metrekarelerce tarlalardan secılmiş gibi
Topragın en hasını taşıyorsun belkide,
Sana alaylı gözlerle bakan
O gercek dünyayı görmeyen tenbel insanlara
İnatcasına gösterir gibi...
Ama sen biliyorsun
Nice seneler baban,
Bu topraklarda capa vurdu
Sıcağın altında ağartmıştı saclarını,
Dökmüştü...
İhtiyar ve yorgun kalbi
Yine bu tarlada hissettirmişti kendini
Adını bereket koyduğun oğlun
Bu topraklardan ümidinin neticesiydi
Bu sabah yine gidiyorsun, her sabahki gibi
Önde sen ve oğlun Bereket
Arkanda capası omuzunda çilekeş karın
Sabahın o ışıldayan ilk güneşiyle
Sizleri bekliyor bereket tarlası...
12.10.1994
Sota PapaladzeKayıt Tarihi : 25.10.2002 13:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!