Babamdan bana miras kalacak,
İnsanlığımdır.
Bir de alınterinin,
Hiçbir lugatin yazmadığı,
Yüce anlamı...
Ondan öğrendim ben,
Hayatı tırnaklarıyla kazanmanın onurunu.
Şükretmeyi, yetinmeyi, sabrı, minnettarlığı,
Vefayı, cefayı...
Sefayı ise hiç sürmedi zavallı!
Annem, ben kendimi bildim bileli,
Her sabah namazından sonra,
'Bereket' girsin diye yuvasından içeri,
Dış kapımızı açardı.
Bilmezdim ben o yaşlarda,
Bu sözcüğün anlamını.
Sonradan öğrendim ki bereket,
Öğrenmekmiş, imkanlarınla yaşamayı...
Kayıt Tarihi : 24.3.2006 19:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!