Ev lazım araba lazım alıverelim kredi.
Kim verecek ki borç istesek herkesin kendi derdi.
Verecek olsa da almayız erkeklik göğe erdi.
Neyimiz var neyimiz yok felek hepsini küredi
Bilmiyor musun yokluk gibi varlık da bir imtihan.
Mal mülk değil mi insanı insanlığından çıkaran.
Zenginliği koruman çok zor fakirliğe dayanman.
Paraymış kardeşi düşman eden, düşmanı dost kılan.
Faize bulaştık kalmadı yok olup gitti servet.
Kaybetmedikçe bilinemiyormuş eldeki nimet.
Hep elimizde tuttuklarımıza vermişiz kıymet.
Biriktirmekte değil dağıtmakta imiş bereket.
Kayıt Tarihi : 23.3.2018 09:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeynel Cengiz](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/03/23/bereket-39.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!