Berduş Düşler Şiiri - Bülent Baysal

BERDUŞ DÜŞLER

Beni bana anlatman için, önce ben de ben olmalısın.
Henüz sen sen de sen olamamışken...

Şafagın değerini bilmek için, gecenin karanlıgında;
Berduş düşlerin Zerdüş-i sağnaklarında yunacaksın
Kaf dağının ardında tüten korlar da yanacaksın
Kutsanmışlıgın tüm azizliğinde
Hangi esaretin göz yaşında yağmurlar, ayakta pranga
Bilinmiyen hayatların bilmişliginde dogurgan lisan
Bilmem ki bindigi dalı niye keser insan?...

Yaşamak diyorum, yaşamak
Zehirli sarmaşıklara inat
Dik durabilmek, inadına daha bi israrla yaşamak...

Dicle kıyısında Mem-u Zin aşkına
Bendire vuran el, tutulan ritim aşkına
İnsanın insan olabildigi özgür ruh, din aşkına
El derdini derdi bilen yürek aşkına, dil aşkına
Saza değen mızrap aşkına, tel aşkına...

Hep eksik tarafimdır ben diyemeyip biz oluşum
Ben ben de hep sevmelerde kaybolmuşum.

Bülent Baysal