, ''Berdel Şiiri - Yunus Karaçöp

Bastım yüreğime
ayrılığın kızgın mührünü
et kokuları doldu beynime...

Dilsiz bir şiir okudum
ağıt yakan gelinin,
yolunmuş perçemine
Ve ben vuruldum..

Yerlerde süründüm
kıvrandım sancıdan,
duvarlara sarıldım..
Uzat ellerini gurban olayım
kokun sinmiş al yazmanı ver
Ver yaralı yüreğime sarayım...

Koyma ellerimi boşta
koyma gözlerimi yaşta,
ellerim uzanmış sana,
sanmaki ellerim boş
yüreğim ellerimde,
yüreğimi cımbızla boşalttım
sadece seni doldurdum,
Öpüp öpüp ağladım.
Gitme! ! Gitme! ! ! diye yalvardım...

Ardın sıra sürünerek geldim
ömrümün yamaçlarına
gün geçti ay geçti yıl geçti
ömrüm azaldı..
yorgun yüreğime yalvardım..

Uzanmıştı ellerim ellerine,
tutmadın yuvarlandım...

Boğazına düğümlendi hıçkırıklarım
Feryat eden yüreğimin ağzına,
ciğerlerimi tıkadım.
ve kanlı kanlı avuçlarıma sıkıldım..
Azabım ter oldu boncuk boncuk
dizildim bir araya geldim,
yar gerdanına asıldım...

Ak gerdanı görünce
arsızlığım kabardı,
meme uçlarına dokundum.
Ben ne rezilmişim, ben ne hayasız,
yar eliyle yerlere saçıldım..

Can kokusunun sarhoşluğunda
bir daha vuruldum..

Büyük anlamlı varlığımı
küçük yüreğimde,
gizlemekle yok oldum..
Aşkımı kendimden yonttum/yoruldum
Elimde sevdam
ömrün yamaçlarından savruldum..

VE

Sen ağlama kadersiz berdel
Göz yaşlarında saklı
anlayıpta anlamaz olduğun
Her halinden belli çaresizliğin
sevdanı ağıtlarında buldun...

Göz yaşların
mermi gibi yağdı üzerime
Son kez vuruldum..

Bastım yüreğime
ayrılığın kızgın mührünü
et kokuları doldu beynime

Gözüm açık giderken
yüreğim sende kaldı
Seni bilmem berdelim
kara yazgılı el gelini,
yar belleyip saramadığım
can verip cana doyamadığım
Ben azaptan kurtuldum
Ben azaptan kurtuldum....