Berdel Şiiri - Zeynep Eroğlu

Daha dünyaya geldiğim gün,
Çizilmişti kaderimin yolu!
Böyle töre kurbanı olup,
Ayrılmazdık selvi boylum
Berdel diye sonsuza kadar, köle olmaz,
Her an senin özleminle yaşamazdım.
Seninle sevgi yolunda yürürdük el ele,
Sevdanın gölgesinde
Aşkı içerdik yudum yudum,
Ne istediler benden?
Ne istediler bizden?
İki yüreği ayırdılar hiç düşünmeden.
Beni töre deyip kurban ettiler…
Kaderimi çizme şansını
Kendilerinde gördüler,
Lanet olsun adına berdel dediler.
Aşk dolu yüreğimi hesapsızca kilitlediler
Her gün hasretinle ah çeken yüreğim
Senin için matem tutan gözlerim.
Sana dokunamayan bu ellerim,
Buzulların bile söndüremediği,
Aşkınla yanan şu bedenim.
Gelinlik yerine kefenmi giyecekti?
Davul zurna yerine ilahilermi söylenecekti?
Sana hasret töre mahzenlerinde,
Şimdi ölü gibiyim…
Her şeyim kaldı sende,
Berdel matemi yaşıyorum her günümde.
Kopardılar senden töre diye diye
Şunu bilki bir tanem…
Kalbimi bırakmıştım ben,
Sevda dolu yüreğine.
Zeynep Eroğlu 21 01 2012