Saksılar gibi taçlandırır çocuklar sokakları
Sevgiyle kenetlenir tasasız yumuşacık elleri
Mevsimi gelir filizlenir ağaç ve çiçek
Yürekler sürgün verir, genizde dolaşır rayihalar
Yapraklar rüzgârla fısıldaşır, belki sırlarımız
Gideceksin bir iz bile bırakmadan ardından
Adın anılmayacak gizli fısıltılarda bile
Yokluğun çatıya vuran damla denli hissedilmeyecek
Ortak günahlarımız gibi sandukaya gizlenecek hatıran
Ayaz izlerin de öyle, ne bilen olacak, ne bulan
Hani biz yüzümüzü yedi kat göğe diker idik seher vakitleri
Toprağımıza nurdan ekinler dikecek meleklerin yolunu gözlerdik
Her ihanette yüzünün kıvrımları daha bir derinleşirdi ülkemizin
Ve kıvrım kıvrım Sakarya’nın ayağa kalkışına dair umudumuz dipdiri
Güneş kadar sıcak umudumuz zalimlerin kâbusu idi oysa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!