Bu arabanın camı ardında
Mırlar dünya, içe dönük ve latif.
Ve ben karanlık elbise içinde ve suskun, bir parti üyesiyim,
Düşük viteste arabanın arkasında kayarım yukarı yavaşça.
Ve papaz bir küvettir,
Katranlı bir bez, kederli ve donuk,
Güzel bir kadınmış gibi izler çiçekli arabadaki tabutu,
Memelerden bir zirve, gözkapakları ve dudaklar,
Hücum eder doruğa.
O vakit, çitli avludaki çocuklar
Eriyen ayakkabı boyasını koklar,
Döner yüzleri, kelimesiz ve yavaşça,
Açılır gözleri
Harika bir nesneye –
Altı değirmi siyah şapka çimende ve tahtadan bir dörtgen;
Ve çıplak bir ağız, kırmızı ve hantal.
Bir dakika için dalgalanır gökyüzü kan sıvısı gibi bir deliğin içine.
Herhangi bir umut yok ki terkedilmiş olsun.
(1962)
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 14.9.2009 20:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Berck-Plage (VII) by Sylvia Plath Behind the glass of this car The world purrs, shut-off and gentle. And I am dark-suited and still, a member of the party, Gliding up in low gear behind the cart. And the priest is a vessel, A tarred fabric, sorry and dull, Following the coffin on its flowery cart like a beautiful woman, A crest of breasts, eyelids and lips Storming the hilltop. Then, from the barred yard, the children Smell the melt of shoe-blacking, Their faces turning, wordless and slow, Their eyes opening On a wonderful thing - Six round black hats in the grass and a lozenge of wood, And a naked mouth, red and awkward. For a minute the sky pours into the hole like plasma. There is no hope, it is given up. (1962)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!