Gri gök siner, yeşil bir deniz gibi büklüm büklüm
Koşup gider uzaklara tepeler, saklayarak oyuklarını,
Bu oyuklar zevce düşüncelerinin beşiğini sallar,
Duyarsız, elverişli kayıklar,
Entarilerle ve şapkalarla ve porselenle ve evli kız evlatlarıyla dolu.
Taş evin oturma odasında
Açık pencereden dışarı titreşir bir perde,
Titreşir ve dalgalanır, sefil bir mum.
Bu ölü adamın dilidir: hatırla, hatırla.
Nasıl da uzaktadır şimdi adam, yaptığı işler
Etrafında salonun mobilyaları gibi, bir dekor gibi.
Toparlanırken solgunluklar –
Ellerin solgunluklarıyla handiyse komşu yüzlerdeki,
Uçan irislerdeki coşkun solgunluklar.
Uçup gidiyorlar hiçlik olmaya: hatırla bizi.
Hafızanın boş sıraları bakar taşların üstünden,
Mavi damarlı mermer yüzeyler, ve jöle kavanozlarının nergisleri.
Öyle güzel ki yukarısı: orası bir konaklama yeri.
(1962)
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 14.9.2009 19:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Berck-Plage (V) by Sylvia Plath The grey sky lowers, the hills like a green sea Run fold upon fold far off, concealing their hollows, The hollows in which rock the thoughts of the wife - Blunt, practical boats Full of dresses and hats and china and married daughters. In the parlour of the stone house One curtain is flickering from the open window, Flickering and pouring, a pitiful candle. This is the tongue of the dead man: remember, remember. How far he is now, his actions Around him like livingroom furniture, like a décor. As the pallors gather - The pallors of hands and neighbourly faces, The elate pallors of flying iris. They are flying off into nothing: remember us. The empty benches of memory look over stones, Marble facades with blue veins, and jelly-glassfuls of daffodils. It is so beautiful up here: it is a stopping place. (1962)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!