Berceste Şiiri - Şükrü Can Yücel

Yazgım ehlileştirdi beni
Alıştım ya tabi almadın canımı
Almadın bunca günahın bedende dolaşan hışırtılarını
Almadın küflenmeye yüz tutmuş bu kadersiz yaşamı

Vay ki halime
Vücudumda iz bırakan bu eziyet için ağlamalarım
Vay ki
Güruhuna katıldığım tüm kadınların
La Belle Dame sans Merci
Çıkışımdı ölümümden önceki son kapım

Son isyanım tanrıya
Son istihkakımdı ölüm
Hummamın geldiği son noktadayım
Kötü hissetmiyorum, yanımda sen varsın
Teneşirdeyim diğer yanımda şeytanım

Kaderse bağlardı ayaklarımı birbirine
Çocukluğumda o ter döktürüşüm
Annemin şefkatli kucağında günah çıkartışım
Savaştı başlayan her seferinde
Dedim ya bir humma var beynimde
Şeytanlar çocukların peşlerinde

Düzensiz şekilsiz ezik ve büzük
Sevgilinle takacaksan bir yüzük
Sor bakalım kalbimin üstüne neden vurmuş
Ellerimse onu sarıp sarmalayacak şey
Yeter miydi tabiatım orda saklamaya
Ya kelimeler gibi kaybolursan
Gücüm yeter mi seni kalbimde aklamaya