Berceste Şiiri - Soner Akyol

aşkına tamah olmuşum canhıraşım,
nasıl bir ikilemde kalmışım ki parçaladım lahza'ya kadar zamanımı,
nasıl bir muğlak da kalmışım ki,
ne zamandan ne sorunlardan çıkamazmışım,
en sonunda hep ortada pejmürde kalmışım.

yanında amiyane kalmışım munis bakışlım,
şairliğim bırakmış yerini şahitliğe,
metruk bırakılışıma tanık olmuş,
katilim olmaya ramak kala ceberutça beni hayatta bırakmış,
hatta süprüntü etmiş beni aşkın yanında ahzer aşkım.

ister nefha desinler, ister rayiha,
beni ruhuna bağlayan kokun hala aklımda,
ellerimde kalbin ve yazdıklarım gözlerinin ucunda,
naçizane kalır dünya yanaklarının uçurumunda,
sürmenaj içerisinde kalmış olmalıyım ki şair tarafım bir süredir kayıplarda.

söz veriyorum, her bir sözümü savat edeceğim kalbine,
sular çekildiğinde kendime bir avuç lığ bırakacağım düştüğüm kuyunun dibine,
bu sefer hiç bir dubara yapmadan sevmek isterdim lakin,
sanmıyorum bu içimdekini anlatamam farazice,
tüm oluruyla bahsetmek gerekirse tek oluru bu olur sevmenin bir değişiği tanrıdan hallice.

ne olur böyle devam et beni sevmeye,
maşuk ettin beni kendine, dilimden düşmeyecek adın senelerce,
nasıl bir his ki bu ataraksiyamı engelleyen,
muzaffer bir adam ettin beni, zemheriyi getirdin retorik kalemi tutan sıradan ellerime,
sıra'dan devir içimde tuttuğum haylaz çocuğu, kösemen ol seni seven bu deliye.

peyderpey kalmış saçlarının uçları avuçlarımda,
sineye çektim de oturdum şu gönül dağının yamaçlarında,
taarumar ettim parmak uçlarımı,
yaza yaza getiremedim kaderimi senin yaşadığın zamanlara,
yana yana kül oldum da doğdum anka kuşu misali göz altlarının çukurlarında.

kadim bir yazıtın girift anahtar kelimesi gibisin,
evvelliyatım sendin, küllayıtımı da sende topladığım giz'imsin,
tanrının yetersiz dokunuşlarından sıyırıp gökyüzünde bulutlara resmettiğim çizimlerimsin,
ben ki zamanda sarhoş dolaşan bengi birisi,
cansiparane sevmişim benim için ne ki,  onca fani arasında parlayan sanki bir perisin.

muhtasarı yok bu hikayemin, bir sonu yahut bir başlangıcıda,
senle ben mutabık kılınmışız sıyrılıp 7 milyar insanın arasında,
münzevi karakterime dünyevi duyguları aşılayan,
muhtelif dermanlarından muhkem ilaçların dolaşır kanımda,
benden bir parça gibisin, mamafih çıkaramam artık seni, senden bir parça hep damarlarımda.