Berbatım Şiiri - Mehmet Kesici

Hani diyorum'ya çıksan aklımdan
kurulsan vadi boyuna
bahar geldi yar
çiçek açtı nar
sana kaçtı yine aklım
berbatım!

Kabahatim düşlerime düşmekti
üşümekti temmuz'unda ayların
düşünmekti yaylaların yolunda
sevdan koynumda
vebal boynumda
firarda aklım
berbatım!

Hani diyorum'ya çıksan aklımdan
olsam farkında yokluğunun
çokluğunun arasında kayboldum
seni çekti her soluğum
her nefes seni
hesabım bitti
berbatım!

Sorma gayrı sefaatım ne haldır
altı sedir üstü taştır
yavaş yavaş çökmelerde gamzeler
dipten vurdu zelzeleler
çökmeler akşamlardan
çekilmeler yaşamdan
dertse dert kattım
berbatım!