“içerideki lambayı yakana dek
evin kapısını açık bırakmayı öğrendiler”*
bir dil umuyorum
ateş su ve toprakta gövermiş
tanık yazılmış belleğine kınalı tarihin
hakikatler rıhtımında bilinmeyeni söylemiş
kâğıda sızan
kana saymış icralık uçurumları
ertelenen bilinci zincirleyip dörtnala
kırlangıç fırtınasından geçmiş
künyesine yas tutan mezar taşlarında
yeleken bir sus’la tımar eylemiş
bir dil umuyorum
kasnağını kurşunlayan şaire
nehirlerin sonsuza celp çıkarttığı yerde
ateşle törpülendiğinde ekinler ve kişniş
eskimemiş sevdaya dair masallar ırlayan
yalın
duru
beratlık bir dil
içeriden konuşulan
ki masumiyetle yıkansın Gepetto usta
ve çocuklar
korkudan arî bir kıvançla
miadı dolmakta olan çağın kilometre taşında
kilitler kırılsın
kırılsın kapılar
sahte bir güneşin fanusunda açmayı unuttuğumuz
(*) Robert Frost, (“House Fear - Korku Evi” şiirinden…)
- Onaltıkırkbeş Dergisi: Ocak 2010, Sayı 34
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 30.1.2010 08:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hakikatler rıhtımından sesleniyor şair... bize de rıhtıma yanaşmayı ummak kalıyor...
yalnızca bu sözcük dahi şiiri ,akla zarar çağrışımların şiiri yapmaya yetmiş..
@..
TÜM YORUMLAR (7)