Yollar yolculuk içindir.
Zordur yolculuklar, zahmetlidir engelleri aşmak.
Fakat biliyor musun en zoru nedir?
En zoru yürek yolculuğuna çıkmaktır.
Bir tarafın “git”der,
Bir tarafında hayır o burada “kal” der.
Yoksun artık,
Gözlerimi yatırdım yere,
Sözlerim havada savruluyor,
Anlamsız boşluklar içinde,
Sana ait terk edilmiş sözcükler,
Karanlığa kibrit çaktım,
seni düşünmek
sensizliğin tam ortasında bile
binlerce yılın suskunluğunda
senin beni düşündüğünü düşünmek
güzel şey
buğulanmış camdan
elimde kalan ne ki?
kurumuş yaprak gibi solan bakışlarım
anlamını yitirmiş gülüşlerim
fırtınalara kapılmış yüreğim
demir atamam ki
dalgalar engel olamazdı bana
Yağmurlu bir akşamdı
Sise karışıyordu damlalar
Telaşlı koşuşturmalar vardı
Islak kaldırımlarda
Büyülenmiş gibiydi yüzler
Arabaların far ışıklarının aydınlığında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!