Beraber Oturduğumuz Ağacın Altında

BERABER OTURDUĞUMUZ AĞACIN ALTINDA YALNIZLIK OTURUYOR
Beraber oturduğumuz ağacın altında
Artık yalnızlık oturuyor
Yalnızım yapayalnız
Nehir çok sessiz
Kuşlar ağlıyor benimle
Ağaçlar renk değiştirmiş soluksuz
Her bahar gelişinde
Benim içimde bir sen ölüyor
Bunu kimse bilmiyor
Gülen dudaklarım
İçimde çığlıklar atıyor
Hiç kimse duymuyor
Dizlerim dermansız artık eskisi gibi özgüvenli durmuyor
Hayalin elimden tutmuş
Götürüyor uzaklara tenhalara
Bir umut diyorum
Umut yarınlar için sevgilim
Benim yarınım yok ki sensiz
Gün ışığı ömrümü aydınlatmaya yetmiyor
Sabah olmasın gün ağırmasın istiyorum
Gecenin koynunda uyumak
Karanlığında kaybolmak istiyorum
Kaç geceden kalmadır bu gözler
Ne çok acıtır canımı ayrılık dolu sözler
Yalnız sana değil tüm gecelere küskünüm
Sabah güneşi ısıtmaya yetmez
Üşüyen yalnızlığımı
Beraber oturduğumuz ağacın altında
Artık yalnızlık oturuyor